Stilte is een zeer kostbaar en moeilijk te vinden goed geworden. Het eco-toerisme om stilte te kunnen beleven is gigantisch in een wereld waarin er almaar meer moeite gedaan moet worden om die te vinden.
Lawaai, veel en luid gepraat, geroep, harde muziek, verkeer… zijn blijkbaar de heersende tendensen geworden.
Stilte is nog heel moeilijk te vinden.
In een boekje over stilteplaatsen in Vlaanderen wordt duidelijk onderstreept hoe schaars dat wel is.

Stilte is een levensbelangrijk gegeven, maar wat bedoelen we met stilte? Is dat de afwezigheid van geluid? Blijkbaar niet want nergens, tenzij in een laboratorium, is het volledig stil, zelfs in de natuur. Het is iets wat we in onszelf dienen te vinden. Dan wordt gesproken over Stillness, het verblijven in stilte. Wat is het verband tussen stilte en dit Engelse begrip stillness?

In stilte verblijven is een essentieel element van het pad. Het wordt in verband gebracht met het Goddelijke, met gebed en gaat dus over een relatie die we zelf met dat Goddelijke, de eeuwige Stilte kunnen ontwikkelen. Stilte verwijst naar een aspect en manier van kijken en luisteren waarin we misschien een glimp van het Ongekende, het mysterieuze AL kunnen vinden.
Daartoe is het vooral belangrijk dat we onze innerlijke knop, onze innerlijke stem die voortdurend aan het woord is, kunnen uitzetten. Stilte is datgene wat elk geluid, of het nu een storende radio of hemelse muziek is, tot een harmonie kan maken.

Ze is de ondergrond, de bron waaruit geluiden voortkomen. Sta stil bij de stilte die er is tussen woorden, tussen zinnen, tussen klanken. Ze maakt de harmonie, de samenklank mogelijk. Je kan haar beschouwen en zien als een uiting van Ruimte, van Liefde en dus ook van Broederschap.